ขอลาแล้ว ปีเก่า ที่แสนช้ำ
ปีระยำ ทำเราเจ็บ เก็บไม่ไหว
ทั้งลามี่ สมุดโมล โอ้วววอยากตาย
ยังไม่วาย เสียทรัพย์ให้ หมึกปากกา

จะขีดเขียน อะไร กันหนักหนา
กับเจ้าไอ้ ปากา ห่าลามี่
เรามิใช่ เจ้าทรัพย์ เศรษฐีนี
จวบวันนี้ หาได้มี ปัญญากิน

ทั้งเหลืองแสบ ชมพูบาก หรือทองมุก
ไม่หายจุก เหล็กดำ ซ้ำโถมถา
คิดว่าสิ้น สุดแล้ว คงเลิกรา
ขาวแดงมา กูแทบบ้า ยาจกซู

หวังปีหน้า ฟ้าใหม่ คงสดใส
ได้ห่างไกล เรื่องเสียทรัพย์ กันสักหน
วิงวอนเถิด ลามี่ อย่าซุกซน
ออกถี่ล้น พี่คงสิ้น ชีวาพลัน

ขอใฝ่ฝัน แด่สาวก จงสุขสม
ไกลระทม จมกับทุกข์ สุขห่างหาย
ให้ตามเก็บ แต่น้อย อย่างผ่อนคลาย
อย่าตาลาย บิดบ้าคลั่ง ตังค์บานเบย

ท่อนสุดท้าย ขอกราบ ลาผู้อ่าน
ขอตัวไป สุขสำราญ พัสดุหนอ
หากอยากรู้ คือสิ่งใด โปรดทนรอ
แกะหีบห่อ แล้วจะรีบ รีวิวเอย

…จบเถิด